[10 september 2020] In Millingen heb ik de Hoefseweg opgezocht. Die gaat zuidelijk van het dorp een heel stuk over de grens. Het is een landbouwweg, half verhard met gravelig grint. Niet echt lekker fietsen, maar het is een mooi stuk land met halverwege september nog aardig wat mais in ’t veld.
Dan kom ik in een gebied dat de naam Zeeland draagt. Er zijn wat mooie boerderijen, maar veel van de boerderijen zijn aan het zicht onttrokken. Er staat één boerderij met een camping erbij. Een kilometer voor Leuth is er een pad aan de linkerzijde, Groenestraat geheten.
Dit pad gaat de grens over naar het Duitse dorpje Niel. Het is eigenlijk niet de bedoeling om hier langs de andere kant van de grens verder te fietsen maar deze Groenestraat ziet er zó veelbelovend uit, dat ik m’n toch maar op fiets.
Dat is geen straf! Een smal pad met aan beide zijde hele hoge populieren. Niet voor niks, dat het pad deze naam gekregen heeft. Een supermooi pad is dit! Slechts een meter of 500 verder kom ik bij de grens; een flinke sloot met een brug eroverheen. Aan de andere zijde gaat de Groenestraat verder, Grüner Weg genoemd. Maar hier stuitert m’n fiets (zonder schokdempers) geweldig over het oude asfalt dat opgekrikt is door de populierenwortels. Dus ik ga gewoon terug, fijn nòg een keer het Nederlandse deel van dit pad over. En dan door naar Leuth.
Leuth behoorde lang tot Pruisen, evenals het gebied dat nu aan de andere kant van de grens ligt. Het Groenestraatje was aanvankelijk een boerenpad, maar speciaal voor het recreatief fietsverkeer werd een fietsroute aangelegd. Bij de grens werd op een oeverhoek dat in agrarisch gebruik was een stukje bos aangeplant. Dit laaggelegen gebied heet De Duffelt en is een vroegere rivieroverstromingsvlakte, gekenmerkt door weidse uitzichten met boerderijen op hoge wierden. Vòòr de aanleg van de stevige Rijndijken werden de laagst gelegen percelen bij hoge waterstanden jaarlijks overstroomd. De Duffelt omvat zowel de Nederlandse delen van de laagvlakte als de Duitse gebieden en kan worden beschouwd als een geografische eenheid met de Nederlandse Ooijpolder.
Via Leuth verder langs de hoofdweg richting Berg en Dal (en Nijmegen). Onderaan een dijk gaat het pad bij een sluis/brug de grens weer over. Het watertje heet de Hauptwässerung. Aan de Duitse kant van dit kanaaltje gaat het fietspad verder richting de oprijzende heuvels van Berg & Dal. Er is hier een mooi fietsrondje uitgezet, de Herinneringsroute. Een ‘zondagmiddagrondje’ waarbij je om de kilometer een informatiebord vindt waarop iets wordt verteld over dit gebied in oorlogstijd. Het prachtige kunstwerk dat je passeert hoort ook bij de route. Het betreft een verzameling houten beelden. Het doet in de verte denken aan de beelden op Paaseiland. Ietsje verderop tref je ook een dijkkunstwerk, waarin het woord ‘OPEN’ is verwerkt. Mooie kunst. Indrukwekkend. Hier rijd je zomaar Nederland weer in – ik had ’t niet eens in de gaten – en passeer je de Thornse Molen met een mooi buitenterras. Zo kom je uit bij het Nederlandse deel van de recreatieplas Het Wylerbergmeer. Even verderop, bij de grote weg tussen Nijmegen en Kleve, rijd je Beek binnen en kun je de heuvel op.
Gebruikte informatie
* Grensgevallen – De grensovergang bij grenssteen 641d