Dit stuk van de Grensfietsen-route reed ik eind juni 2020. Het was ‘t tweede blokje fietsdagen; halverwege juni had ik, komende vanaf Groningen, de Groninger oostgrens verkend. De verkenning van Drenthe deed ik vanaf een camping bij Barger-Oosterveen, dichtbij het natuurpark Bargerveen, in de zuidoosthoek van Drenthe.
Ik kwam vanuit de zuidelijke kant het Bargerveen in en wilde afslaan naar het fietspad noordelijk óp de grens. Ik wist al: daar staan oude grenspalen, die in restauratie zijn. De ondergrond hier is hoogveen. Alleen al tussen 1950 en nu is het maaiveld een volle meter ingeklonken. Dat heeft nogal wat effect gehad op de grenspalen. Ook de oudere grenspalen waren al ‘vastgezet’ op een flink bakstenen fundament, met palen diep het veen in. En toch… de boel was weer enorm verzakt; de grenspalen schots en scheef en diep in het veen. Zie de foto van ‘vroeger’.
Maar in juni 2020 kon ik met m’n nieuwsgierigheid nergens naartoe, want… het fietspad naar en langs de grens was… gesloten!! Gedurende 2020 werd er gewerkt aan het opknappen van de ‘kade’ langs het natuurgebied. Je denkt nog even: hmm, hoezo ‘kade’, maar als je er bent, dan zie je wel wat ‘t betekent: het hoogveennatuurgebied ligt meters hoger dan het landbouwgebied aan alle kanten om het natuurgebied heen. 
Hierbij dus een bekentenis: ik heb dit stuk van de grens, het oostelijk deel van het Bargerveen, in 2020 helemaal niet gefietst! Ik mocht er niet komen! En… nu heb ik ‘t wél gefietst! Vorige week was ik er, maakten we een rondje door en om het Bargerveen heen. Een bijzondere ervaring: ik heb helemaal niet gerekend op zo’n wijds en open en ‘profi’ fietspad.
Om nog maar niet te spreken van de nieuwe grenspalen. Wat een bouwwerken zeg! Zoiets tref je verder nergens in (en om) Nederland. Ze zien er waarschijnlijk ongeveer zo uit zoals de oude er, toen ze nieuw waren, ook moeten hebben uitgezien. De bakstenen constructie rust op een bed van houten balken een metertje bóven het maaiveld. De veronderstelling is er dus, dat ook deze constructie nog een flink eind kan zakken.
Er is veel aandacht besteed aan de informatievoorziening voor passanten (wandelaars en fietsers). Bij de nieuwe grenspalen staan bordjes met veel info over de geschiedenis. Maar inmiddels is er ook sprake van heel veel informatiebordjes die verwijzen naar de geschiedenis van dit hoogveengebied. Er woont nu niemand meer, maar her en der stonden boerderijtjes die tot in de jaren vijftig werden bewoond. Je verbeeldingskracht krijgt een mooie ondersteuning door de oude foto’s van de huisjes en de families die eertijds in dit gebied een hard bestaan hebben geleid.
Vanaf de grensovergang oostelijk van Nieuw-Schoonebeek (Europaweg) gaat de grens hier kaarsrecht noordelijk, 18 kilometer, tot aan Schwartenberg, oostelijk van Emmer-Compascuum.
AD – regio, 22 februari 2023
Via de website van de Vlaamse 
Enige weken terug maakte ik melding van een door Stichting Het 
De wandeling was uiteindelijk 8,5 kilometer lang. We liepen eerst zuidelijk langs het buurtschap Pallert, bezaaid met vrijstaande opgeknapte keuterboerderijtjes. Rustzoekers en verwegwoners hebben hier hun paradijs. Het loopt dood op een paadje bij de grens, waar nog ‘ceremonieel’ een slagboom aanwezig is.
Langs de Drentse en Groningse grens zijn er ook nog 7 ‘hamerstenen’. Die hebben een verbrede kop, zijn mooi rond afgesleten, geërodeerd. Bij het grensnatuurgebied De Linie, restant van een oude verdedigingswal een paar kilometer oostelijk van Bourtange, staat er zo eentje. Aan de enige kant de P van Pruisen, aan de andere kant een B. Die B is van België.
Henk, al 14 jaar met pensioen, fietst wat af: Rome, Santiago de Compostella, Jeruzalem, St. Petersburg… En dit jaar het rondje Nederland, waarbij bij de landsgrens de Grensfietsen.NL-route werd gebruikt door hem.
