Nieuws

De nieuwe grenspalen achter het Bargerveen aan het langste stuk kaarsrechte grens van Nederland

Dit stuk van de Grensfietsen-route reed ik eind juni 2020. Het was ‘t tweede blokje fietsdagen; halverwege juni had ik, komende vanaf Groningen, de Groninger oostgrens verkend. De verkenning van Drenthe deed ik vanaf een camping bij Barger-Oosterveen, dichtbij het natuurpark Bargerveen, in de zuidoosthoek van Drenthe.

Ik kwam vanuit de zuidelijke kant het Bargerveen in en wilde afslaan naar het fietspad noordelijk óp de grens. Ik wist al: daar staan oude grenspalen, die in restauratie zijn. De ondergrond hier is hoogveen. Alleen al tussen 1950 en nu is het maaiveld een volle meter ingeklonken. Dat heeft nogal wat effect gehad op de grenspalen. Ook de oudere grenspalen waren al ‘vastgezet’ op een flink bakstenen fundament, met palen diep het veen in. En toch… de boel was weer enorm verzakt; de grenspalen schots en scheef en diep in het veen. Zie de foto van ‘vroeger’.

Maar in juni 2020 kon ik met m’n nieuwsgierigheid nergens naartoe, want… het fietspad naar en langs de grens was… gesloten!! Gedurende 2020 werd er gewerkt aan het opknappen van de ‘kade’ langs het natuurgebied. Je denkt nog even: hmm, hoezo ‘kade’, maar als je er bent, dan zie je wel wat ‘t betekent: het hoogveennatuurgebied ligt meters hoger dan het landbouwgebied aan alle kanten om het natuurgebied heen.

Hierbij dus een bekentenis: ik heb dit stuk van de grens, het oostelijk deel van het Bargerveen, in 2020 helemaal niet gefietst! Ik mocht er niet komen! En… nu heb ik ‘t wél gefietst! Vorige week was ik er, maakten we een rondje door en om het Bargerveen heen. Een bijzondere ervaring: ik heb helemaal niet gerekend op zo’n wijds en open en ‘profi’ fietspad.
Om nog maar niet te spreken van de nieuwe grenspalen. Wat een bouwwerken zeg! Zoiets tref je verder nergens in (en om) Nederland. Ze zien er waarschijnlijk ongeveer zo uit zoals de oude er, toen ze nieuw waren, ook moeten hebben uitgezien. De bakstenen constructie rust op een bed van houten balken een metertje bóven het maaiveld. De veronderstelling is er dus, dat ook deze constructie nog een flink eind kan zakken.

Er is veel aandacht besteed aan de informatievoorziening voor passanten (wandelaars en fietsers). Bij de nieuwe grenspalen staan bordjes met veel info over de geschiedenis. Maar inmiddels is er ook sprake van heel veel informatiebordjes die verwijzen naar de geschiedenis van dit hoogveengebied. Er woont nu niemand meer, maar her en der stonden boerderijtjes die tot in de jaren vijftig werden bewoond. Je verbeeldingskracht krijgt een mooie ondersteuning door de oude foto’s van de huisjes en de families die eertijds in dit gebied een hard bestaan hebben geleid.

Vanaf de grensovergang oostelijk van Nieuw-Schoonebeek (Europaweg) gaat de grens hier kaarsrecht noordelijk, 18 kilometer, tot aan Schwartenberg, oostelijk van Emmer-Compascuum.

Grenswinkel kan Duitse klant amper nog voordeeltjes bieden en gaat op slot: ‘Den Haag denkt dat Nederland een eiland is’

AD – regio, 22 februari 2023

De Duitse klant in De Hut is niet blij met de aangekondigde sluiting van de grenswinkel, precies op de grens tussen Lobith en het Duitse Elten: ,,Wir haben gehört dass Sie zu machen. Ist dass richtig? Das ist aber schade.”

Ook voor Nederlanders zal het wennen zijn dat de vooral vanwege zijn grote assortiment aan koffie vermaarde winkel binnenkort niet meer is. Volgens Pascal Mulder, die De Hut samen met zijn vrouw Dunja runt, is sluiting echter onvermijdbaar.

,,Door een combinatie van redenen”, legt hij uit. ,,In april komt er statiegeld op blikjes. Dan is het voor de Duitse klant niet meer interessant om bij ons te kopen. Ook voor de Nederlandse niet, want wie gaat straks met die plakkerige lege blikjes in zijn boodschappentas terug naar de winkel? Iedereen gaat straks flesjes kopen.”

Lees verder

Escape: prachtige natuurwandelingen op de grens van Zeeuws-Vlaanderen

Via de website van de Vlaamse grensgemeente Waasland trof ik een paar prachtige natuurwandelingen op de grens met Zeeuws-Vlaanderen. De ene is bij het grensdorp Koewacht, de andere is oostelijk bij de Schelde, bij de polders die nu weer teruggegeven worden aan de natuur.

Het Pereboomsgat en de Grote Kreek zijn restanten van overstromingen in vroegere tijden. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog werden ze door de Spanjaarden gebruikt als transportaders naar hun forten. Vandaag vormen de kreken oases van rust waar het vooral prettig wandelen.

Op de grens van Nederland en België is een van Europa’s grootste getijdengebieden in de maak. In het groene hart van het Grenspark Groot Saeftinghe krijgt de Schelde opnieuw vrij spel. Slikken en schorren geven het landschap vorm, met de kerk van Prosperdorp en de radartoren van Ouden Doel als bakens.

Overnachten op de grens van Duitsland, Groningen en Drenthe

“Wij zijn Job en Jolanda, de trotse eigenaren van ´t Zollhoes. We nemen je graag mee met ons wonderlijk avontuur op de Duitse grens.”

Kijk eens op de website van Zollhoes. Je kunt daar heerlijk overnachten in een oude douanekantoor. “Na jarenlang in het hoge noorden van Nederland te hebben gewoond en werkzaam te zijn als exporteur (Job) en banen in de horeca en zorg (Jolanda), werd het tijd om onze grote droom uit te laten komen. Het kopen van een bijzonder pand met een rijke historie, waarin meerdere appartementen en mogelijkheden zijn om het onze gasten naar de zin te kunnen maken. In dit pand komen onze gezamenlijke passies bij elkaar: gastvrijheid, verbinden in gezelschap en heerlijk koken.”

Grensfietsen.NL ontving een bericht op Facebook. Zollhoes hoort nu ook bij de groeiende Facebook-community van Grensfietsen.NL.

Op de website tref je meer informatie over de historie van het Zollhoes: “‘t Zollhoes is een voormalig Duits grenskantoor waar door de jaren heen verschillende douaniers met hun gezinnen hebben gewoond. Iedereen die Duitsland in of uit wilde, werd aangehouden en moesten hun papieren laten zien. Dit gebeurde ook weer bij het Nederlandse douane kantoor hier even verderop. Tijdens de oorlog werden de controles nog strenger natuurlijk. In de jaren 70 werd het te druk met alle transport heen en weer en moest er een kantoor bijgebouwd worden om alle drukte aan te kunnen.” Lees verder op de Zollhoes-website.

Verstopte grenspalen in de Oost-Groningse houtwallen

Enige weken terug maakte ik melding van een door Stichting Het Groninger Landschap georganiseerde wandeling, met gids, langs de grenspalen in het zuidoosten van de provincie Groningen. Op zondag 22 januari heb ik samen met vriend Chris deze wandeling gemaakt. Gids Charlotte nam ons en een 12-tal andere wandelaars mee naar de grens.

De wandeling was uiteindelijk 8,5 kilometer lang. We liepen eerst zuidelijk langs het buurtschap Pallert, bezaaid met vrijstaande opgeknapte keuterboerderijtjes. Rustzoekers en verwegwoners hebben hier hun paradijs. Het loopt dood op een paadje bij de grens, waar nog ‘ceremonieel’ een slagboom aanwezig is.
Daarna was het 5 kilometer wandelen óp de grens. Althans: een strook ‘karrepad’ langs de houtwal, waarin we om de ongeveer honderd meter een grenspaal konden vinden. Soms een saaie betonnen of grindstenen paal, maar soms ook eentje van Bentheimer zandsteen. Dat zijn de stenen uit 1764.

Langs de Drentse en Groningse grens zijn er ook nog 7 ‘hamerstenen’. Die hebben een verbrede kop, zijn mooi rond afgesleten, geërodeerd. Bij het grensnatuurgebied De Linie, restant van een oude verdedigingswal een paar kilometer oostelijk van Bourtange, staat er zo eentje. Aan de enige kant de P van Pruisen, aan de andere kant een B. Die B is van België.
Uhh, grapje. Uhh, nee, toch geen grapje. In die tijd was de Latijnse naam van Nederland ‘Respoeblika Belgica Foederata’. Zou je zelf niet zomaar verzinnen! 😉

Het stuk grenswandelen zuidelijk van de Bisschopsweg, de grensverbindingsweg oostelijk van Bourtange, was nieuw voor mij, daar kun je niet fietsen. Maar er was ook niet zo veel te beleven. Het stuk noordelijk daarvan, met aan de westkant het Linie-natuurgebied is ook voor passerende grensfietsers een mooie wandeling waard. Wat ook geldt voor het ‘soldatendijkje’, dat daarvandaan naar Bourtange loopt.

We kregen halverwege, bij het passeren van de voormalige grenspost Abeltjeshuis, een kop koffie en een zandkoekje. Charlotte en haar twee meewandelende gidscollega’s vertelden zo nu en dan iets over de grens en de grenspalen, maar dat getuigde niet of nauwelijks van bijzondere kennis of anekdotiek. Eigenlijk kreeg ik zelf niets te weten, wat ik nog niet wist.
Nochtans een hele fijne wandeling, wel jammer dat de zon verstek liet gaan. Handschoenen waren ook geen overbodige luxe.

In het vestingstadje Bourtange hebben we in een gezellig cafétje nog een winterbiertje gedronken.

“Wandelen langs Groninger grenspalen uit 1784”

Het Groninger Landschap heeft op het land dat zij bezit tientallen vaak verborgen grenspalen staan. Om ze aan de vergetelheid te ontrukken heeft het Groninger Landschap in de kerstvakantie een speciale wandeling langs die grenspalen georganiseerd.
Via Bourtange naar de buurtschappen Pallert en Abeltjeshuis en dan rakelings langs de Duitse grens wandelen bij het dorp Neurhede. De meeste stappen worden gezet op grond die eigendom is van het Groninger Landschap.

Henk van Bentum fietste rondje Nederland, gecombineerd met Grensfietsen.NL-route

Henk, al 14 jaar met pensioen, fietst wat af: Rome, Santiago de Compostella, Jeruzalem, St. Petersburg… En dit jaar het rondje Nederland, waarbij bij de landsgrens de Grensfietsen.NL-route werd gebruikt door hem.
Henk heeft er veel over geschreven op zijn zijn reisweblog. De grensfietsroute begint op dag 7, als hij er al een heel stuk Noord- en Waddenzee op heeft zitten, bij Bad Nieuweschans.

Henk’s grensroute eindigt op dag 23, als hij ‘s morgens uit Sluis is vertrokken en al gauw uitkomt bij de Noordzee bij Cadzand-Bad. Henk schrijft enthousiaste dagverhaaltjes, leesbaar, niet al te lang.

“Wonen of werken in een oud douanekantoor aan de Gronings-Duitse grens. Grenskantoor Rhederbrug krijgt als laatste een nieuwe functie”

Ook het laatste voormalige en nog bestaande douanekantoor aan de grens van Groningen en Duitsland heeft deze week een nieuwe bestemming gekregen. Een rondje langs bijzondere woon- en werkplekken langs de grens.
Deze week wordt het vroegere grenskantoor bij Rhederbrug (Groningen) heropend. Dat stond jarenlang leeg en te verpauperen, maar werd in 2020 gekocht door Richart Joling, ondernemer in Ter Apel en van jongsaf aan gefascineerd door grenzen en grensovergangen….

Lees het hele artikel in het Dagblad van het Noorden. 

 

Nieuwe uitkijktoren op de grens bij Hulst (Zeeuws Vlaanderen)

Inwoners van Hulst in Nederland en Stekene in het Waasland hebben de nieuwe uitkijktoren Niemandsland ingehuldigd. Het is een uitkijkpunt in de Wase bossen met zicht op de polders. De toren staat vlakbij grenspaal 281 en is een symbool van de verbondenheid tussen Zeeuws-Vlaanderen en het Waasland. 

De uitkijktoren van 22 meter hoog staat vlakbij ‘t Vossenhol, net op de grens met Nederland. De inwoners mochten hem als eersten beklimmen. Voor de toren werd in 2020 een architectuurwedstrijd georganiseerd. Raakvlak Architecten, een architectenbureau uit het Waasland, won met deze slanke Spaanse toren.

“We hebben een fantastisch panoramisch uitzicht, prachtig landschap van natuur, agrarische gebieden, velden, wegen en in de verte als een stipje zie je de torens van Doel. Het is een uitzicht dat je anders in deze streek niet tot stand kan brengen”, klinkt het enthousiast bij Richard Meerschaert, de directeur van EGTS Linieland van Hulst en Waas.

Bericht van VRT.be; lees het gehele bericht op de website van VRT

“Verborgen bosweg tussen grenspalen 204 en 205 na 180 jaar opengesteld voor publiek” (Nieuwsblad.be)

In de grensgemeente Arendonk is zaterdag een ‘nieuwe’ grensweg geopend. Het gaat om een vier kilometer lange voetweg langs de Belgisch-Nederlandse grens die al 180 jaar op de landkaart staat, maar pas nu op het terrein werd aangelegd.

De verborgen grensweg is per toeval ontdekt. Een baron, eigenaar van een landgoed bij de grens, maakte melding dat er al sinds 1830 (afscheiding van België) een strook niemandsland moet liggen. Na onderzoek in de archieven van de gemeente en de grenscommissie bleek deze mysterieuze strook, vier kilometer lang en tien meter breed, al sinds het begin van de 19de eeuw in het bezit te zijn van de gemeente Arendonk. “Kort nadat België in 1830 onafhankelijk werd, wilde de gemeente Arendonk in de velden, bossen en natuur op de Lusthoven een vier kilometer lang bospad aanleggen vlak langs de Nederlandse grens. Zo zouden de boeren en pachters hun weiden en akkers kunnen bereiken zonder dat ze een voet op Nederlandse bodem hoefden te zetten”, zegt gedeputeerde Helsen.

Hoewel alles klaar lag voor de realisatie, tot en met het verwerven van de gronden, werd de weg uiteindelijk nooit aangelegd en raakte de bedding doorheen de jaren helemaal overwoekerd met onkruid, struiken en bomen. (Uit het nieuwsbericht.)

De strook is nu weer tevoorschijn gehaald en wordt opgenomen in het wandelnetwerk. Waarschijnlijk dus (nog) niet geschikt voor fietsers, maar… we kunnen het eens proberen! 😉

[Tussen de gietijzeren grenspalen 204 en 205 staan ook nog enige oude arduinen hulpgrenspalen.]