Toen ik met m’n zus aan ’t fietsen was, vorige week donderdag, ging m’n telefoon, zijn we even gestopt om de telefoon op te nemen; het nummer herkende ik niet. Het was een dame met een krakerige oma-stem, een stem van een beetje een sjieke oude dame, krakerig, maar met heel geprononceerde, enigszins archaïsche spraak en toonzetting. Speek ik met de meneer van de fietstoer langs de grens?
Jawel, daar spreekt u mee. Wel, ik zou heel graag een exemplaar van uw bijzondere boek willen bestellen. Kunt u mij vertellen hoe ik aan uw boek kan komen? Geen probleem hoor, ik stuur het heel graag naar u toe, heel veel dank voor uw interesse.
Kunt u mij uw bankgirorekening nummer dan geven, dan zal ik terstond zorgen dat het per acceptgiro voldaan zal worden. Ach nee hoor, dat hoeft niet, ik stuur u het rekeningnummer wel toe bij de verzending van het boekje.
Daarna gaf ze letter voor letter haar naam en adres aan mij; zus tikte het even in op haar telefoon.
Ze vertelde voorts dat ze helaas niet meer in staat is, om zelf zulke lange fietstochten te maken, maar dat ze nog maar 4 jaar geleden een zelf uitgestippelde knooppunten-fietstocht langs de grens heeft gedaan, inclusief ook de kust, dus het rondje Nederland, tegen de 2000 kilometer. Helaas kan ik dit nu zelf niet meer, ik heb teveel last van duizeligheid om nog zulke tochten te maken. Weet u wat ik zo graag zou willen, meneer, dat is dat er eens iemand zou zijn, die het samen met mij per tandem zou willen doen.
Enige uren later herkende ik haar nummer, ze belde me wederom. Nu met de vraag, of ik toevallig ook over een boekje beschik dat de kustroute beschrijft. Ik vertelde haar, dat ik wel weet waarop ze doelt, maar dat ik dat niet in huis heb. Wel dat ik er even naar zal gaan kijken bij De Zwerver, de reisboekhandel nog geen kilometer van mijn huis. (Overigens moest ik daar toch naartoe, want De Zwerver heeft weer 10 exemplaren besteld van m’n boek!)
Daar was ze heel erg blij mee en dankbaar voor.
De navolgende dag, vrijdag, bracht ik de boekjes naar De Zwerver en ging even op zoek naar het boekje over de kustroute, waar mevrouw ook interesse in had. Ik moest even wachten, want een dame van een jaar of 40 stond, verdiept in twee boekjes, om de beurt, pal voor het schap met de fietstoerroutes. De twee boekjes in haar hand: ‘Fietsen langs het Pieterpad’ en…. mijn boek!
Daar sta je dan… Ach, ik wilde wel schrééuwen: ‘da’s mijn boek, mevrouw, die moet u nemen!’. Maar dat deed ik natuurlijk niet. Ik zat gefascineerd, glimlachend, maar toch ook een beetje in spanning, te wachten op haar volgende actie. Ze pakte nogmaals het ene boekje, bladerde, nogmaals het andere en toen… liep ze naar de kassa met ‘Fietsen langs het Pieterpad’.
Hmm, tsja..
Ik zocht het beoogde boekje over de kustroute en rekende zelf ook af. Diezelfde middag stuurde ik zo twee boekjes naar de oude dame.
Deze morgen lag er een vierkante envelop op de mat. Zo eentje waarvan je eerst denkt aan een rouwkaart. Maar ik weet van geen overledene, maakte de envelop open en daar kwam een heel kleurrijke uitvouwbare kaart uit, met een hele uitgeschreven brief erin. En heel persoonlijke tekeningen op de niet beschreven kantjes. Op de voorkant een vogel, een hert, een lieveheersbeestje, een zeehond. Allemaal handwerk. Veel te precies om van een kind te zijn. In de hoek, jawel, de initialen van de dame zelf.
Ik vouwde de kaart uit, drie kantjes. In de binnenkant nog veel mooiere tekeningen, die met elkaar een verhaal uitbeelden. ‘Op reis’ is de titel. Rond de tekeningen de tekst: De Engel vloog rond de aardbol en bezocht alle landen. Weer terug: God vroeg: Welk land vond je het mooist? Engel: Alle landen waren mooi. Ieder had z’n eigen schoonheid. Maar er was één het mooist, dat was Nederland. Toen betrok het gezicht van God, want Nederland was niet door Hem gemaakt, maar door de mens.
Op de andere kant vertelt mevrouw, dat ze dit verhaal in de jaren vijftig van de vorige eeuw in Italië heeft gehoord.
Daar staat ook de uitgebreide brief van mevrouw aan mij. Ze is me zeer ‘erkentelijk’, dat ik de boekjes heb toegestuurd. Ze vertelt uitgebreid over haar reis in 2018. Ze vertelt verder dat ze in 1974 door Noors en Fins Lapland heeft gefietst, bijna 2000 kilometer. “Ik heb vele grote fietstochten gemaakt. Ik deed het alleen, dan zie en hoor je meer.”
De Commissaris van de Koning van de Provincie Zeeland, Han Polman, en de gouverneur van de Provincie Oost-Vlaanderen, Carina Van Cauter, hebben vandaag in bijzijn van de burgemeesters van Hulst en Beveren grenspaal 269A onthuld.
“De Xtreme Full Edition is vorig jaar ontstaan vanuit de alsmaar toenemende drang om epische avonturen te beleven op de fiets. Vandaar deze non stop versie van 450 km. In 2021 fietsten we van het Drielandenpunt naar de kust, maar de komende editie gaat in tegengestelde richting en je hebt de mogelijkheid om optioneel ons party arrangement inclusief overnachting bij te boeken!
