[8 september 2020] Zo kom ik een stukje verderop bij het Duitse dorp Burlo uit. Het dorp van de conferentie in 1766. Eerst is daar het grote kloostercomplex Mariengarden. Het ziet er erg ‘Duits’ uit hier. Er is ook een ‘Gymnasium’; veel kinderen staan te wachten op bussen bij de bushalte bij het complex.
Vanaf 1350, toen het oostelijk deel van de Achterhoek bij het hertogdom Gelre ging behoren (tot 1765) was de grens van Gelderland met het bisdom Münster in grote lijnen duidelijk. Maar vooral op de woeste gronden (venen en heidevelden) was het niet overal precies vastgelegd of in elk geval in het veld niet duidelijk te herkennen. Om de steeds weer oplaaiende twisten over weidegebruik of turfsteken te beslechten werd in 1765 de Conventie van Burlo belegd. Tijdens deze conventie werden de grenzen vastgelegd. In 1766 werd de vastgestelde grens in het veld zichtbaar gemaakt door de plaatsing van fraai bewerkte grensstenen, uitgevoerd in zandsteen, zoals de ietsje noordelijker gelegen Sint Vitussteen en de Hakensteen.
In 2016 was het 250 jaar geleden, dat de conventie werd georganiseerd. Voor de verschillende historische verenigingen aan beide zijden van de grens reden voor het organiseren van herdenkingen in de vorm van wandelingen, exposities en een brochure.
Het kloostercomplex, ietsje westelijk van het dorp, is erg uitgebreid. Oude en nieuwere gebouwen behoren tot het complex. De oudste gebouwen gaan terug tot de 14e eeuw.
Even buiten Burlo kom ik in het Burlo-Vardingerholter-Venn. Een natuurgebied zoals ik dat eigenlijk de hele tijd aantref langs de grens in Overijssel en Gelderland: halfopen bos met vennetjes met daartussesn weidegebieden met boerderijen.
Gebruikte informatie
* Klooster Mariengarden, Wikipedia
* 250 jaar grensstreek niet alleen herdenken maar ook vieren, Omroep Gelderland, 26 augustus 2015