[4 november 2020] Ietsje westelijk van Reusel kom ik vlakbij de grensovergang op de Turnhoutseweg uit. De grensovergang Reusel-Turnhout is echt weer eens eentje waar je de vroegere grensfunctie nog goed kunt herkennen. Hier wijken zelfs de weghelften nog van elkaar, om ertussen de ruimte voor de bebouwing te creëren die vroeger vast en zeker met douanewerkzaamheden te maken had. Nu niet meer.
Het ene grote gebouw, met op de zijkant reuzengroot het woord ‘GRENSLOOS’, staat er haveloos bij en is aan de elementen overgeleverd. Het andere is nota bene een lelijk, nog vrij nieuw, hotel van de Fletcher-groep.
Nog weer ietsje verderop, als de weghelften weer bijeen zijn, staan nog meer oude douanekantoren. Dit lijkt meer op hoe ik de grenzen bij Duitsland aantrof. Al zijn hier geen bordjes met verwijzingen en herinneringen aan andere tijden.
Het haveloze voormalige douanekantoor uit 1925 is de laatste jaren bewoond door een gebedsgenezer, die er een sober bestaan leidde. Vijf honden had hij als gezelschap. En een legertje autowrakken. Verlopen, vergrijsde vitrages hangen nog langs de ramen. De gebedsgenezer, Jan, liet zich in 2018 door ‘De Kempenaer’ interviewen. Het pand stond toen al te koop. Jan was van plan om naar Ibiza te verhuizen. Jan zelf verwachtte dat de eigenaar van het Fletcher-hotel het pand wel zou kopen, waarschijnlijk vooral (of alleen) voor de grond. In het voorjaar van 2021 staat het pand, met prijs op aanvraag, nog steeds te koop: ‘Uniek gelegen woonhuis met aangebouwd kantoor en parkeerterrein op een perceel van 900 m2.’ En: ‘De huidige bestemming voor zowel het woonhuis als het kantoor is ‘wonen’; gezien de recente bouw van het naastgelegen hotel zou de gemeente Reusel ‘in’ zijn voor een bestemmingswijziging.’
Net voorbij het douanekantoor, waar de rijbanen weer bij elkaar zijn gekomen bevindt zich pàl op de grens een grenscafé. Grenscafé Reusel heeft als extra benaming: Smokkelmuseumke. Het is momenteel (november 2020) vanwege een verbouwing gesloten.
‘Welkom in de verdwenen wereld’ staat op de homepage van de website. Dit is geen professioneel horecabedrijf, eerder een uiting van lokale nostalgie: ‘’t Grenscafé in Reusel kent een rijke historie waarbij het een geliefde locatie was voor het samenkomen van vele Kempische mensen, Belgen en Hollanders.’ Grondlegger van het Grenscafé was Suske van Steenbergen (1912).
In 2012, dus exact 100 jaar na oprichting, opende ‘t Grenscafé in Reusel opnieuw zijn deuren. ‘Elke eerste zaterdag van de maand is het geopend voor bezoekers voor een kopje koffie of thee, misschien gebak erbij of ons speciale Grensplenkske. Of een lekker drankje met als specialiteit het Smokkellikeurtje. Ja, want om smokkelen staat de grensstreek van oudsher bekend. Vandaar dat in ‘t Grenscafé nu ook een Smokkelmuseumke gehuisvest is.
In het Smokkelmuseumke krijgt u een idee hoe het grensleven was in de 19de en 20ste eeuw. Wij hopen dat U als bezoeker, door deze kleine verzameling, zich een beetje beeld kunt vormen van wat “grens” betekent.’
Gebruikte informatie
* Grenscafé Reusel
* Hotel de Kempen:
* Jezus heeft huidskleur van Ali B, De Kempenaer, 23 mei 2018
>> 21/04/21: gecheckt, het voormalige douanekantoor staat nog steeds te koop!